Wie wil weten hoe het voelt om met een geweer te schieten, kon zaterdag terecht bij de open dag van Schietsport Vereniging Werkendam.

Harde pistoolknallen, de schietschijf die terug raast naar de schutter, wapens in allerlei formaten: John Plieger, coördinator van de open dag bij de Werkendamse schietvereniging, is helemaal in zijn element.

Het is alweer ruim vijf jaar geleden dat de vereniging een open dag hield, maar nu vond de club het weer tijd, vertelt hij. ,,Omdat het toch nog vrij onbekend is dat hier in Werkendam een schietvereniging zit. Terwijl we al sinds 1977 bestaan. Iedereen kan vandaag komen schieten. Wie lid wil worden, moet wel een bewijs van goed gedrag inleveren.”

Sinds de schietpartij in een winkelcentrum in Alphen aan den Rijn in 2011 zijn de regels voor schietverenigingen aangepast, en dat vindt Plieger geen enkel probleem. ,,Dat is alleen maar goed. Veiligheid staat bij ons voorop. Zelf ben ik al 25 jaar lid van deze club. Het mooiste is wanneer je een vijftiger kan schieten: vijf keer achter elkaar de tien punten in het midden van de schietschijf. Na al die jaren is het nog steeds een uitdaging. Omdat je altijd dat wedstrijdelement hebt en constant bezig bent om die 50 punten te halen.”

Schietervaring

De bezoekers van de open dag, twee- tot driehonderd in totaal, doen hun best om überhaupt op de schijf te schieten, want velen hebben nog geen schietervaring. Neem Michel Kraaijeveld (24). Het is de eerste keer dat hij een pistool ter hand neemt. Hij krijgt een uitgebreide uitleg van trainer Hans Maschino. Het belangrijkste is volgens de trainer dat het wapen in een veilige richting, namelijk vooruit, wordt gehouden. Verder moet de ademhaling rustig zijn. Tot slot krijgt Kraaijeveld de tip om het wapen altijd te behandelen alsof het geladen is.

Dan is het tijd om te schieten. Kraaijeveld – met gehoorbescherming op – strekt zijn arm en schiet op de schijf in de verte. Na vijf keer schieten drukt hij op een knop en komt de schijf op hem af zoeven. ,,Ik heb thuis een luchtbuks, maar dat is toch heel wat anders dan met een pistool schieten. De lat ligt hoger. Het ging niet heel goed, maar ik vond het een hele ervaring. Het fijne vind ik dat het een rustige sport is waarbij je niet hoeft te vliegen of te rennen. Ik ga erover nadenken of ik lid zal worden. In elk geval neem ik mijn schietschijf mee naar huis.”

Legitimeren

Wie wil schieten, moet zich eerst legitimeren. Bij het inschrijven voor een van de banen is het flink druk. Dat komt doordat een complete familie van zes man wil gaan schieten. Een echt uitje, zegt Lucy Jelier (64) uit Bleiswijk. ,,We wilden een keertje proberen te schieten en vonden deze open dag daarvoor een mooie gelegenheid.”

Alle familieleden staan op een rijtje voor de uitleg. Iedereen krijgt het wapen van dichtbij te zien. ,,En er is al zo veel geweld op de wereld”, grapt een van de heren. Jelier is er klaar voor. Met licht gebogen arm vuurt zij een pistoolschot af.

,,Geweldig om te doen! Het ging nog beter dan bij mijn man. Vier van de vijf schoten kwamen op de schietkaart. Het was niet moeilijk, maar ik moest wel even wennen aan het gewicht van het wapen.”

Kaliber

Dan klinkt verderop een oorverdovende knal. Die komt van de 25 meter lange baan voor geoefende schutters. Zoals Jan van Wijk (59) uit Werkendam, die al sinds 1978 lid is. ,,Schieten is fantastisch om te doen. Ik ben begonnen met een luchtbuks en ben naar een steeds groter kaliber gegaan. In het begin schoot ik allemaal vijftigers, maar nu is mijn zicht niet meer zo goed. Ach, ik stop er niet mee. Ze moeten me hier wegdragen tussen zes plankjes!”

Bron: Algemeen Dagblad